Na zijn eerste biografische solo Ndoto ontwikkelde Lukah Katangila onder de vleugels van Ultima Vez het groepsstuk Imprisoned Gods. Hierin richt hij zijn blik op het geloof en de daaraan verbonden cultuur. Het huidige continent Afrika heette voor de komst van de kolonisatoren Alkebulan en zwarte volkeren droegen de naam Weusi, met hun eigen geloof, kracht, geneeskunde en een grote kennis van de natuur.

Met de komst van de kolonisten verscheen ook het christendom met hun enige mannelijke god ten tonele. Vanuit het christelijke motto dat de rijken niet naar de hemel zouden gaan, werd de bevolking aangemoedigd om al haar rijkdommen af te staan. In tegenstelling tot de traditionele cultuur en religie, die gekenmerkt wordt door nuancering en de aandacht voor verschillen, introduceert het christendom een allesomvattende polariteit: hemel tegenover hel, christendom tegenover andere religies, beschaafd tegenover primitief, wit versus zwart, goed versus kwaad.

In Imprisoned Gods wordt het spanningsveld tussen beide godsdienstige werelden, hun huidige betekenis en impact in vraag en aan de kaak gesteld via hedendaagse dans. Op de hartslag van traditionele ritmes en de trance van elektronische mantra’s worden we een wereld van beweging en beelden ingetrokken, waarin perspectieven verschuiven en dogma’s verdwijnen.